Een druk weekend

Grote Stip werd afgelopen zaterdag, u raadt het, vijf jaar. Zij heeft er ruim een half jaar naar uitgekeken en wat heeft zij genoten! Zaterdag hebben wij haar zelf gevierd, met zijn vijfjes. 's Ochtends uit bed getrommeld voor cadeautjes. Zij wilde heel graag dat wij een aantal van haar cadeautjes zouden verstoppen zodat zij met het 'warm / koud' spelletje de pakjes kon gaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan. Super! In haar pyjama overal aan het zoeken met een glimlach van oor tot oor! Toen ze naar beneden mocht was de kamer en haar stoel versierd , maar de grootste verassing was een mini princessen taart bij haar bord op tafel. Een 'oefen'-taartje voor mama voor haar kinderfeestje. Dan mag ik acht van deze kleine princessen maken.



Op zaterdag avond mocht ik voor Grote Stip nog een grote taart maken - Barbabella (de paarse ijdeltuit voor al diegene die nog niet in de Barba-fase zitten), nee toch Barbapappa of toch maar Barbabella? Nee nu weet ik het zeker mama, ik wil Barbapappa met alle Barba-kindjes. Tot diep in de nacht heb ik gebakken en geboetseerd. Een Barbapapa taart gevuld met frambozen jam en lemon jelly als tegenhanger van al dat zoete. Omdat Grote Stip niet van de biscuit in de taart houdt (en omdat ik het jammer vond om de kaarsen in de taart te steken) een plak marsepein ernaast met de kaarsen en een marsepeinen Barbabob.





Nou denkt u misschien dat grote stip heel blij was met die taart. Toen zij de taart zag zei ze vrij tam, 'oh, mooi. Maar ik wilde eigenlijk toch een Barbabella taart....' grrrrr!! En toen kwam kleine stip. 'Waar is Barbamama eigenlijk?' Ja, ik was een van de barba's vergeten. Maar terugkijkend op mijn drukke week wist ik precies waar Barbamama was - 'die is boodschappen aan het doen hoor' was mijn snelle repliek waarop beide meisjes reageerden met 'oh, oke'. Tja, ze zijn de afgelopen dagen niets anders gewend.....

Zondag hebben wij 'het grote mensen' feest gehad. Al moet ik zeggen daar waren toch ook aardig wat 'kleine' mensen bij...De huiskamer was een groot ravage, maar de glimlachen groot -(die hoeven het straks niet allemaal op te ruimen ;-) Dan zou ik ook zo lachen!) En dan wat later dan anders lekker gaan slapen in haar nieuwe mega mindy pyjama.

Mama moest nog even wat doen. Zij moest nog 30 traktaties in elkaar steken...zucht. Wat heb ik me daar op verkeken! Ik had dit op internet gezien. Het zag er makkelijk en niet al te tijdrovend uit. UUuuuuuh, mis dus!




Het was niet moeilijk. Tenminste de 24 bloemen en 30 blaadjes die ik heb uitgeknipt gingen goed, meneer stippel vond het knippen van die 6 bloemen waarmee hij zijn bijdrage aan de traktatie leverde wat lastiger (hij had natuurlijk nog niet zoveel geoefend. Ik snap dat wel). Net voor middernacht (nieuwe tijd) waren we klaar.Pfew...en toen bedacht ik pas hoe ik in godesnaam alle 30 bloemetjes en drie kinderen naar school moest brengen in de ochtend!
Met de auto zei mr Spikkel. Ik zag het al voor mij. Drie kinderen in de autostoeltjes klemmen en vastzetten, twee klapkratten met traktaties en dan de auto met behulp van startkabels starten, naar school rijden (3 straten verder op), zoeken naar een parkeerplekje en dan alles weer uitladen....nee dat doen we ECHT wel anders. Meneer Spikkel is op zolder de meerijdplankje van de kinderwagen gaan halen die al een jaar 'kapot' was (ahum, leugentje voor bestwil geweest). De twee kratten erop met een fleece deken eroverheen tegen de regen. Ja, u leest het goed, er was ook regen in het spel. En dan wiebelend en vooral heel langzaam naar school lopen.... Het was een feest voor het oog kan ik u verzekeren. Moeder met wallen waar je overheen struikelt, balancerend met twee kratten op een kinderwagen vergezeld door drie (godzijdank) vrolijke kinderen waar er twee van steeds riepen 'MAMAAAAAA niet door de regenplassen! Dat is slecht voor je schoenen!' U kunt zich wel een beetje indenken wat voor blik ik in mijn ogen had..
Maar, de blik in grote stip's ogen die was iedere seconde waard!!



Gelukkig is zij maar een keer per jaar jarig! Kan ik nog even bijkomen......